Objawy Adenomiozy

Istnieją dwa główne objawy adenomiozy, które powinny zwrócić uwagę kobiety, że dzieje się z nią coś niedobrego i musi bezzwłocznie wybrać się do swojego ginekologa.

Pierwszy z nich to zaburzenie krwawienia miesiączkowego, które najczęściej przejawia się w zwiększonej obfitości wydzieliny lub w znacznym wydłużeniu czasu trwania krwawienia.

Drugim symptomem jest dotkliwy ból w okolicy podbrzusza, występujący albo cyklicznie przed każdą miesiączką, albo jako ból stały przed menstruacją zmieniający się w ból napadowy. Adenomioza może przejawić się również w postaci bolesnego wtórnego miesiączkowania, które czasem pojawia się w późnym wieku.

Oprócz dwóch głównych objawów występuje szereg innych mniejszych i zazwyczaj znacznie mniej uciążliwych. Ich przedłużająca się obecność również powinna stanowić dla kobiety wskazówkę, że pora wybrać się na badanie. Zaliczają się do nich:

• nieprzyjemny dyskomfort i ból podczas stosunku płciowego
• bolesne oddawanie moczu okresowo podbarwionego krwią
• bolesne oddawanie stolca połączone z okresowym krwawieniem z odbytu

Dużą rolę w rozpoznaniu Adenomiozy oraz szybko podjętym leczeniu dolegliwości odgrywa u pacjentek świadomość własnego ciała. Każda kobieta, która czuje, że dzieje się z nią coś dziwnego, widzi zmiany w funkcjonowaniu swojego organizmu, odczuwa bóle, których wcześniej u siebie nie rozpoznawała oraz - często im towarzyszące – lęki, powinna bezzwłocznie zgłosić się do lekarza. Wiele pacjentek bagatelizuje pogorszenie swojego stanu zdrowia, znajdując wymówki i usprawiedliwienie w codziennych problemach, stresie i tempie życia. Niestety takie podejście do problemu nie tylko go nie rozwiąże, ale może doprowadzić do poważnych powikłań i spowodować znacznie gorsze konsekwencje.

Innym dobrze znanym i bardzo poważnym objawem występowania adenomiozy i endometriozy jest bezpłodność. Szacuje się, że około 30 - 40 % kobiet z Adenomiozą i Endometriozą ma problemy z zajściem w ciąże.

Nie stwierdzono również zależności między zapadalnością na adenomiozę a:

• łyżeczkowaniem macicy po cesarskim cieciu
• liczbą porodów drogą cesarskiego cięcia
• liczbą przeprowadzonych biopsji błony mięśniowej macicy
• łyżeczkowaniem proceduralnym.

W przypadku adenomiozy jajowodów, pochwy oraz układu łącznotkankowo-mięśniowego, należy doszukiwać się przyczyn jej powstawania głównie we wcześniej zdiagnozowanej adenomiozie macicy. Dzieje się tak, ponieważ naciekanie jej ognisk endometrium na inne narządy płciowe, wpływa na dokonywanie się licznych zmian biochemicznych i morfologicznych w środowisku bezpośrednio sąsiadującym z jamą macicy. Wśród przyczyn występowania adenomiozy pochwy nie wyklucza się również powiązań z urazem mechanicznym jej ścian, rakiem macicy czy nawet zaatakowaniem przez endometrium rany krocza, naciętego podczas porodu.